Paranormalne.eu

Jasne , ze można, tyle ze tego tym razem nikt nie robi, nikt się nie zasłania, a jedynie nie wyjaśnia,



zostawiając wątpliwości w wątku tak jak jest

Z tym nie widzeniem powodów , hm maja tak wszyscy, również ci rozmawiają z duchami:)

Ci tez nie idą na kompromisy., ignorując spójność swoich relacji. I tak się kreci od zawsze.

W tygodniu postaram się opisać moje spostrzeżenia, plus wnioski znajomych w temacie

Jak zwykle z przyjemnością posłuchałam Orsona, ale trochę się przeraziłam na myśl, że dziennikarze zaczną ganiać po moich postach, a ja przecież czasami w przypływie dobrego humoru dla żartów strzelam głupawki

Nie martw się Katarzyno.

Fragment audycji o racjonalizmie nieracjonalnego był chyby na chybcika i nie sadze, by zwrócono na niego uwagę. Wzmianka o paraliżu i hipnozie nie rozwiązuje całości niezwykłości z którymi ma człowiek do czynienia. Powiedziałbym wręcz, ze nie miał ten reportaż nawet nic wspólnego z tematem i wyrażał jedynie opinie osoby bez doświadczenia w czymś, czego nie rozumie

Tak czytam i się zastanawiam: czy to racjonalizm nieracjonalnego, czy może posunięty do skrajności empiryzm?

Odtworzenie zjawiska w warunkach kontrolowanych jest całkiem dobrym wymogiem, ale trudno przystosować do niego dużą część nauk akademickich. Myślę, że Orson uznaje za naukowe przede wszystkim przyrodoznawstwo, a innym dziedzinom odbiera to miano. (może się myle, nie wiem, ale ciekaw jestem co sam zainteresowany myśli np. o różnych, sprzecznych nierzadko, szkołach w ramach jednej dziedziny, jaką jest psychologia; co myśli o metodologii stosowanej np. w naukach pomocniczych historii, która rzecz jasna nie jest dziedziną taką jak fizyka czy chemia, a jednak niesie ze sobą duże walory poznawcze. Skądinąd ciekawe jest też, że teologia jest "nauką akademicką", choć osobiście mam wątpliwości czy jest nauką.



Z drugiej strony zjawiska mediumiczne jako takie (nie mam na myśli tutaj interpretacji spirytystycznych tych zjawisk, ale sam fakt ich istnienia) potwierdzili tacy badacze jak Russel Wallace, Paul Gibier, Gustave Geley, Schrenck-Notzing czy np. Charles Richet albo Julian Ochorowicz i wiele wiele innych, nierzadko wybitnych nazwisk. Czy byli oszustami? Czy popełnili karygodne metodologiczne błędy? Jeśli tak, to jaka była istota tych błędów? To jest bardzo istotne - należy bowiem znać przynajmniej niektóre eksperymenty i wykazać w nich błędy. Co zrobić z pracami (tu polecam np. 600-stronicowe protokoły z seansów z Teofilem Modrzejewskim), gdzie mamy dokładny opis kontroli medium, rozpisany schemat organizacyjny seansu, dokładne protokoły i podpisy naocznych świadków?