Paranormalne.eu

Drodzy państwo, Chcielibyśmy rozpocząć pewien projekt związany z tzw. wspomnieniami z poprzedniego wcielenia, którymi zajmował się m.in. dr Stevenson. Ponieważ jest to w Polsce jakby projekt pilotażowy, chciałbym skierować do państwa pytania: - Czy słyszeliście o takich przypadkach w rodzinie/sąsiedztwie?- Czy sami możecie posiadać podobne wspomnienia?- Czy znacie dzieci, które takowe posiadają? Naszym celem jest zebranie relacji w celu dokonania przetarcia szlaków pod próbę wstępnej oceny skali tego zjawiska w Polsce. Ludzi, którzy doświadczyli czegoś podobnego, prosimy o opisanie historii tu lub kontakt z nami: infra@epoczta.pl (więcej informacji o kontakcie w ramce).

Niestety nie wnoszę nic nowego, temat mnie interesuje  "od zawsze", jak to się mówi , mam 2 córki, teraz  9 i 13, jak były jeszcze małe to  wiem że uważałem czy same nie zaczynały coś  wspominać, szkoda że nie, nie było takich  przypadków.Mam nadzieję że inni mieli  więcej szczęścia.

Ja mam takie dziwne wspomnienia (w zasadzie jedno wspomnienie), które towarzyszą mi od zawsze, nawet kiedyś zastanawiałem się, czy to nie był sen który miałem jako małe dziecko, a który z jakichś przyczyn zapamiętałem. Wielki plac (lokalizacja podświadomie - Paryż), elegancko ubrane panie i panowie (panowie z laseczkami i w cylindrach), ciepłe popołudnie (ramy czasowe XIX wiek) i co dziwne na niebie coś w rodzaju sterowca, czy balonu... Wrażenia mam takie, jakby ci wszyscy spacerujący po tym placu (plac, właściwie to jakiś rodzaj plant na obrzeżach miasta) przyszli tam w niedzielne popołudnie, aby podziwiać ten powietrzny wehikuł. I mam to wryte głęboko w głowie, tak jak pisałem nie wiem dokładnie skąd to tam jest, czy to sen z dzieciństwa (raczej bardzo wczesnego), czy to obrazek z jakiegoś filmu, który mi jako dziecku wrył się w pamięć nie wiem. Jest jeszcze jedna historia związana z moim młodszym o trzy lata ode mnie bratem. Gdy brat miał tak około 3 lat, opowiadał ciekawą historię o tym jak  był żołnierzem i spalił czołg... Ta historia była dość długa, ale ja wtedy miałem około 6 lat i niewiele pamiętam... Brat też już tego nie pamięta . Pamiętam tylko jak dorośli, którzy słyszeli tę historię śmieli się z tych opowieści, a młody nakręcony akceptacją dorosłych, zaczął tę historię rozbudowywać o coraz to nowe fakty (trochę absurdalne)... Tak więc jeżeli ta opowieść mojego brata miała jakieś znamiona pamięci reinkarnacyjnej, to przez podejście dorosłych zostało to pogrzebane.

Historia z bratem jest ciekawa i wykazuje cechę charakterystyczną dla wielu wspomnień z poprzedniej inkarnacji, a mianowicie tymczasowość tych wspomnień. Kiedy dziecko jest coraz mocniej wciągane w tryby socjalizacji, wspomnienia te zanikają. Jeden z niewielu przypadków, z którymi mielimy do czynienia dotyczył dziewczynki (4 lata), która twierdziła, że "tatuś się utopił". O tym, jak to było, nie chciała mówić. Jestem jednak pewien, co potwierdził pan swoją wypowiedzią, że wiele osób również zetkneło się z tym zjawiskiem, a może są nawet przypadki, gdzie jest ono "w toku".

Faktycznie kiedy dzieci są małe czasem jakby spontanicznie wypływają z nich wspomnienia poprzednich wcieleń ...często nam dorosłym zupełnie to umyka choćby z tego względu...,że jest to forma ..jakby zdań wyrwanych z kontekstu ...a my mamy skłonność nie słuchać dzieci zbyt uważnie ...niestety . Z uwagi,że też interesowałam się teorią przeszłych wcieleń nastawiłam się by spróbować wychwycić czy u moich dzieci pojawią się takie dziwne opowieści i trafiło mi się! Kiedyś moja córka nie miała jeszcze trzech lat nagle zupełnie spontanicznie powiedziała do mnie,że kiedyś jak była duża to pracowała na lotnisku! Oczywiście zapaliła mi się żaróweczka w głowie i niby od niechcenia zaczęłam ją pytać co tam robiła ..powiedziała,że nie pamięta ...pamięta,że jak szła do pracy to zobaczyła,że tam zdarzył się wypadek ....nic więcej nie udało mi się z niej wyciągnąć ..co właśnie ciekawe ...już na drugi dzień nie pamiętała nic o lotnisku.Można potraktować to jako fantazje malucha ..albo jak spontaniczne przypomnienie ..zdaje się jakiegoś wstrząsającego przeżycia ...Mój syn z kolej gdy miał ok. 5 lat powiedział nagle w kąpiel,że tak się cieszy,że teraz może się wyspać !? ..Zapytany dlaczego odparł,że jak był służącym króla to nigdy nie mógł się wyspać...byliśmy totalnie zdziwieni jego nagłym wyznaniem pytany o tego króla dodał tylko,że on stale coś chciał w nocy nie mógł spać i stale go wołał... na drugi dzień również nie pamiętał o co nam chodzi i czemu pytamy go o takie dziwne rzeczy ...jak spanie i służba u królaCzy były to faktyczne wspomnienia z poprzednich wcieleń ...nie wiem ..ale do dziś są ciekawostką rodzinną

Nie ma czegoś takiego jak reinkarnacja, ale są wizje przeszłości. Te wizje mogą sie pojawiać w umyśle albo przez zdolności paranormalne, albo przez wpływ duchów które telepatycznie przekazują owe obrazy.

Podobnie jasnowidze tacy jak Jackowski - odbierają wizje duchów, i zdobywają informacje drogą postrzegania pozazmyslowego. To samo ma np. u dzieci, ale jest błędnie interpretowane jako wspomnienia z przeszłego życia.

 

Nawet w niby najbardziej udowodnionym przypadku reinkarnacji, który przedstawiał i sam Gandhi a dotyczący dziewczynki o imieniu Santi Devi, później wychodziły szczegóły że to co widziała niby z przeszłego życia, było obrazami związanymi z duchem zmarłej - którego to ducha później nawet widziała.

 

Wiem co mówie bo kiedyś miałem takie doświadczenie w czasie snu. W tym śnie zmarłem, otworzyly sie przede mną jakieś drzwi i pojawił sie głos "Rok 1776 przed Chrystusem, Etiopia". Po przekroczeniu progu tych drzwi znalazłem sie w starożytnym mieście, wokół był gwar przechodniów, kupców sprzedających coś pod płachtami i mury z wypalonej cegły. Doświadczenie było baardzo realne, i dało sie namacalnie wyczuć starożytność wszystkiego wokół...

Później w realu szukałem informacji o Etiopii w roku 1776 i wyszło że tam wtedy był Dolny Egipt. Rekonstukcje budowli i życia na które trafiłem, łudząco przypominały te z "wizji". I wcale nie twierdze że to było poprzednie życie, ale wiem że ktoś mi to pokazał.

Wielu takie wizje bierze za swoje z porzedniego życia, ale tak nie jest.

<blockquote class="ipsBlockquote" data-author="mandarin" data-cid="113034" data-time="1394658764">Nie ma czegoś takiego jak reinkarnacja, ale są wizje przeszłości. Te wizje mogą sie pojawiać w umyśle albo przez zdolności paranormalne, albo przez wpływ duchów które telepatycznie przekazują owe obrazy.

 </blockquote>aaaa.. co jest piekło ..niebo ..czyściec ...czyli szuflada na wieczność ..pozwól,że pozostanę przy swoich poglądach na wędrówkę duszy po śmierci

RoninJak myślisz?, jest taka możliwość że twój  brat mógł widzieć coś takiego np: w tv? albo usłyszeć takie opowiadanie od....dzadków, znajomych rodziny itd...?, istnieje taka możliwość?

Odpowiem Arku 1973 za siebie, Juz chyba o tym pisałam, jak podczas burzy z wielkimi wyładowaniami atmostferycznymi oglądałam te zjawiska w środku nocy z moim wtedy niespoełna 3 letrnim wnukiem. Przysnął na chwilę, Obudził się po może minucie  i opowiada mi, ze Bozie we śnie widział. Pytam go czy ta bozia to pan czy pani była?..odpowiedział, że pani i sobie gadała z dzieciakami na podwórku, że bananów w sklepach nie będzie....Nie jestem w stanie ustalić, czy oglądał on w owym czasie jakieś religijne programy TV czy nie. Wiem na pewno, że jego rodzice nie prowadzali go w tym wczesnym wieku do kościoła. Dzisiaj od czasu do czasu chodzą razem z nim.Może te rzekome reinkarnacje mają związek ze snami u dzieci?Mnie jako małemu dziecku stale się śniła babajaga i kiedy mnie już dopadała budziłam się przerażona.  PS hej Mandarin, co ty znowu kombinujesz? Nic z tego..  

<blockquote class="ipsBlockquote" data-author="Arek 1973" data-cid="113064" data-time="1394707235">RoninJak myślisz?, jest taka możliwość że twój  brat mógł widzieć coś takiego np: w tv? albo usłyszeć takie opowiadanie od....dzadków, znajomych rodziny itd...?, istnieje taka możliwość?</blockquote>Hmmm to mógł być rok 1980, 1981, możliwe, że wtedy w ramach teleferii leciał w TV serial wszechczasów "Czterej pancerni i pies"... Cholera wie... Faktem jest, że opowieść zaczął (pamiętam to dość dokładnie) leżąc na wersalce i czekając na swoją porcję mleka w butelce. Zapamiętałem to też z tego względu (tak sobie teraz myślę), że spowodowało to pewien rodzaj zazdrości z mojej strony (brat zaczął opowiadać coś niezwykłego i dorośli zaczeli tego z zaciekawieniem słuchać). Pamiętam też, że o ile opowieść zaczynała się dość konwencjonalnie to z czasem pojawiły się w niej wyolbrzymienia (np. skakał z jakiegoś domu, czy też przeskakiwał ten dom...). Wzieło się to (moim zdaniem) z reakcji osób dorosłych tzn. z zachęcającego śmiechu, aby dalej opowiadał co było. I braciszek (teraz człowiek 36 letni, mąż i ojciec ) zaczął ubarwiać... Ale myślę, że mógł mieć styczność z filmem w TV (to były czasy około stanu wojennego itd. więc tego wojskowego żelastwa w tv było pokazywane dość dużo). Opowieść początkowo brzmniała przekonywująco i zaczeła się ot tak, ni z tego ni z owego. Przy okazji popytam, może mama lub siostra cioteczna (która zdaje się, też przy tym była) pamiętają coś więcej.