Neutrony podróżują do świata równoległego?

[robertcb]

W The European Physical Journal C ukazał się artykuł, którego autorzy zastanawiają się, czy neutrony nie mogą przechodzić do równoległego świata.



Anatoly Serebrov z francuskiego Instytutu Laue-Langevin opisał fenomen znikania neutronów. Gdy prowadził eksperymenty w bardzo niskich temperaturach zauważył, że część neutronów na krótki czas znika.



Teraz fizycy teoretyczni, Zurab Berezhiani i Fabrizio Nesti z włoskiego Uniwersytetu w L’Aquila zaproponowali rozwiązanie zagadki. Przeanalizowali dane z eksperymentu Serebrova i stwierdzili, że odsetek znikających neutronów zależy od siły i kierunku przyłożonego pola magnetycznego. Współczesna fizyka nie potrafi wyjaśnić tego zjawiska. Zdaniem Włochów, może je tłumaczyć istnienie hipotetycznego świata równoległego, który zawiera lustrzane odbicie badanych neutronów. Wówczas każdy z nich miałby możliwość zmieniania się w swoje, niewidzialne dla nas, odbicie oraz powrót do naszego świata. Zdaniem fizyków z L’Aquila istnienie takiego świata powinno być możliwe do wykrycia w obecności pola magnetycznego, a oscylacje neutron-odbicie-neutron mogą trwać kilka sekund. Ich założenia zgadzają się z tym, co obserwował Serebrov.



Jeśli teoria Włochów jest prawdziwa, mogłoby to oznaczać, że Ziemia otoczona jest przez odbicie swojego pola magnetycznego. Siła „lustra“ wynosiłaby 0,1 Gaussa. Takie lustrzane pole magnetyczne Ziemi może być stworzone z przechwyconych przez naszą planetę cząsteczek czarnej materii.





http://kopalniawiedzy.pl/neutron-znikanie-...ownolegly,16040

[danut]

Robertcb- przyponmę co ja tu pisałam dwa lata temu " To jak zachodzi zmiana światów, potrzeba dopiero znaleźć. Zetknięcie może być złą nazwą, aczkolwiek ja obserwując to, że nie były to jednakowe światy( czy plany) i te zjawiska zachodziły trochę inaczej w różnych przypadkach, mam też na myśli coś jak "Przepychanie się ich"- myślę , ze dotyczyć to będzie również ruchomości naszego czasu. Opiszę miejsce , w którym to zaszło, gdzie z górki nachodził ten moment z czasu przeszłego niezbyt oddalonego, gdzieś tylko około 2 lat), tak jakby nasuwał się cały fragment ze mną w roli głównej z tamtego czasu na tą z tej rzeczywistości i ten plan przestrzeni, ale będącą w niej jednoczenie w innym właściwym punkcie czasu i swoim miejscu, mogłam zaobserwować to nasuwanie tego obrazu w kształcie litery L z możliwością zwykłej komunikacji z nim. Jaźń nie może dostroić się na raz do nieskończenie wielu światów, ale po czasie możemy to objąć i rozpracować. Przychodzi mi tu na myśl złamanie parzystości symetrii zwierciadlanej, właśnie zaobserwowanej dzięki obserwacji cząstki elementarnej zwanej mionem, o czym można poczytać w książce "Boska cząstka" L. Ledermana, i za co tzn. co przyczyniło się do późniejszego odkrycia mechanizmu symetrii w fizyce cząstek elementarnych i odkrycia pochodzenia złamanej symetrii, za co trzech fizyków otrzymało Nagrodę Nobla w 2008 r. A wszystko to dzięki obserwacji towarzyszącego im obrazu "innej odwrotności", jak widzę ją teraz w pamięci, to idealnie wpisuje się ona w obraz złamanej parzystości w odwrotności lustra, choć nie tylko w tym przypadku to następowało, ten odwrócony obraz jakby o 180 stopni i pozorne zachowywanie jakby tego samego kierunku w odbiciu."