Paranormalne.eu

kropko, jeżeli moja Babcia ma rację, to znaczy, że... Nie muszę iść do psychologa! No chyba, że istnieją jeszcze jakieś inne sposoby rozwikłania tych moich dziwnych przeżyć z lustrami, w co bardzo wierzę.



Załóżmy, że (teoretycznie, oczywiście) babcia ma rację i, faktycznie, zła energia uwalnia się w taki sposób. Jeżeli patrzę na stare lustro przez parę sekund i już widzę to wrogie spojrzenie, to co by było, gdybym patrzyła w oczy swojemu odbiciu przez minutę?



Chociaż było to tylko czysto teoretyczne założenie, to i tak przeszły mnie ciarki... Brr...

arek-zwróciłeś uwagę na skład chemiczny lustra, ciekawe, mnie chodzi po głowie z książki Danikena jakaś wzmianka, nie pamiętam za bardzo, ale właśnie o przekazie tych "ludzi z nieba" co wykorzystali do podróży i było tam właśnie chrom, nikiel, srebro i jeszcze i inne- może kojarzysz o czym wspominam..? Zdaje się siedem pierwiastków i od razu przychodzi mi na myśl opis Miasta Bogów z Biblii tu apokalipsa i wizja Jana.. Zwróćcie uwagę - te lustra, szklana rzeka , itp. - czy coś się za tym nie kryje nieznanego, dziwnego i ciekawego?

No i znowu mam braki ze szkoły średniej, jak nie z botaniki to z chemii pozdrawiam, ale to ciekawe...

Ja stawiam na fobię, ludzie mają różne lęki przed różnymi rzeczami, nawet jak się z taką teorią nie zgadzają to i tak tak jest. Odmiany fobii są różne od drastycznych aż po całkiem lekkie. Sam np. nie cierpię pająków, wprawdzie nie uciekam na ich widok ale nie wiem jakie skarby musiano by mi obiecać żebym dał pająkowi pospacerować po mojej dłoni. Niech się koleżanka nie przejmuje lustrami, znam faceta co się boi wejść do windy....woli zapychać schodami

Mam nadzieję, że to tylko jakaś dziwna fobia i nie mam się czym przejmować... Brr...

Ja znam wierzenie, że nasze odbicia żyją tak jakby w swoim lustrzanym świecie, gdzie przyjmują wygląd takich osób jakimi jesteśmy naprawdę. Czyli mogą być poskręcane, długie, piękne, straszne itp. Ot, coś jak w sali luster w lunaparku. Odbicia te przyjmują postać jaką widzimy w odbiciu wtedy i tylko wtedy, gdy my się przyglądamy, ale właśnie długa obserwacja może sprawić, że zobaczymy swoje prawdziwe ja ukrywające się za szkłem.

A tak poza tym, to u mnie po śmierci kogoś zasłania się wszystkie lustra żeby nie mogły porwać duszy. Ot taki zabobon.

A ja mam troszeczkę inne doświadczenia.Pracowałem kiedyś w hucie szkła i był to zakład produkujący kiedyś lustra.Wszystko zaczyna się od techniki produkcji szkła.Stare lustra rzeczywiście mają inne parametry odbicia światła.Sam mam w domu takie lustro bardzo stare.Wszystko zależy od rodzaju szlifowania szkła i związanego z tym parametru gładkości.Wbrew pozorom szkło eroduje z biegiem czasu.Stare technologie nie pozwalały na uzyskiwanie powierzchni niezniekształcających.I to ten efekt inności starych luster ,który w wielu przypadkach daje zniekształcenie odbicia.

CYTAT(Zbyszek @ 07 maj 2012 - 12:14) [ external image ]Jako kilkunastolatek zajrzalem aktywnie w lusterko. Zapalilem swiece, gdyz gdzies wyczytalem ze wtedy przychodza duchy. W migoczacym swietle , siedzialem pare minut, wytezajac oczy, by cos niezwyklego zobaczyc. Nagle ni z pietruchy, zobaczylem prawdziwego diabla. Dostalem niezlego strachu, gdyz doswiadczenie bylo niezwykle relane. Miesiacami nie chcialem sie czesac. Teraz wiem, iz starczy nawet bialy papier, by wywolac halucynacje, gdy sie z przejeciem na niego patrzy. Z biegiem czasu stalem sie specem od widzianych halucynacji. Teraz potrafie zobaczyc olowek na stole , gdy go potrzebuje. Gdy za niego chwytam, to rozpuszcza sie dran w sekundzie. Takie snienie w na jawie. Jesli widzimy nasze odbicie, patrzace na nas z pogarda, to oznacza jak byk, niezadowolenie z siebie i ma z duchem do czynienia, tyle ze z wlasnym.

Ile ludzi sie zamecza swoimi widzeniami, nawet nadaja im tyle energi, ze potrafia nimi cuda splatac..( Warto obserwowac w takich momentach samo zjawisko, emocje i wyobrazenia jakie je wywoluja, sam proces wytwarzania wrazenio- obrazow. Mechanizm ten obowiazuje rowniez po smierci. Wiec jesli czlek sie nimi obciaza teraz, to po smierci ma w tym jeszcze wieksza latwosc i chetnie z tej zdolnosci korzysta, zameczajac sie nawet do okropienstwa.)



A może diabeł to anioł, a anioł to diabeł? Te lustra przecież nas tak w konia robią.