Życie po życiu

Zagadka doświadczeń z pogranicza śmierci (NDE), tematy związane z nurtującą odwiecznie ludzi kwestią życia po życiu.
Awatar użytkownika
Zbyszek
Homo Infranius Plus
Posty: 901
Rejestracja: wt cze 01, 2010 6:49 am
Kontakt:

Re: Życie po życiu

Post autor: Zbyszek »

A naumieralo sie juz troche.)
Ostatnio zmieniony sob kwie 21, 2012 5:25 pm przez Zbyszek, łącznie zmieniany 1 raz.
Awatar użytkownika
danut
Homo Infranius Alfa
Posty: 2660
Rejestracja: ndz lut 07, 2010 9:45 pm
Kontakt:

Re: Życie po życiu

Post autor: danut »

Zbyszek "naumierało" ci się? :D Mnie być może i też, ale zbyt dużo to nie pamiętam ze swojego umierania. Natomiast co mi się rzuciło w Twojej wypowiedzi to ten "nygus"- jest zbliżone do opowieści z Biblii o Łazarzu i jego panie wiodącym dostojne życie w przepychu, ucztach, bogactwie. I ich spotkanie po śmierci "Wspomnij synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz niedolę, teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz". "Obtłuczona sierota", ze spotkania na ławce z tym moim żołnierzem- o kimś kto wyrządził nam dużą krzywdę- " Będzie twoją służącą, będzie myc ci nogi"..-mówił jeszcze i więcej, ale ja wcale nie chciałam tego, nie satysfakcjonowało mnie- i ważny, jak potem wywnioskowałam był ten mój sprzeciw, każde słowo w tym dialogu, przebiegał on tak, jak już pisałam - że w tworzeniu tej "przyszłości" miały znaczenie moje wtenczas decyzje, słowa, chociaż wcale nie zdawałam sobie z tego sprawy-a potwierdzane jego zdaniem: "będzie jak chcesz"..
Ostatnio zmieniony sob kwie 21, 2012 11:14 pm przez danut, łącznie zmieniany 1 raz.
Maria
Zaangażowany Infranin
Posty: 312
Rejestracja: wt cze 12, 2007 4:16 pm
Kontakt:

Re: Życie po życiu

Post autor: Maria »

[quote name='danut' post='96569' date='22 kwiecień 2012 - 01:11']Zbyszek "naumierało" ci się? :D Mnie być może i też, ale zbyt dużo to nie pamiętam ze swojego umierania. Natomiast co mi się rzuciło w Twojej wypowiedzi to ten "nygus"- jest zbliżone do opowieści z Biblii o Łazarzu i jego panie wiodącym dostojne życie w przepychu, ucztach, bogactwie. I ich spotkanie po śmierci "Wspomnij synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz niedolę, teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz". "Obtłuczona sierota", ze spotkania na ławce z tym moim żołnierzem- o kimś kto wyrządził nam dużą krzywdę- " Będzie twoją służącą, będzie myc ci nogi"..-mówił jeszcze i więcej, ale ja wcale nie chciałam tego, nie satysfakcjonowało mnie- i ważny, jak potem wywnioskowałam był ten mój sprzeciw, każde słowo w tym dialogu, przebiegał on tak, jak już pisałam - że w tworzeniu tej "przyszłości" miały znaczenie moje wtenczas decyzje, słowa, chociaż wcale nie zdawałam sobie z tego sprawy-a potwierdzane jego zdaniem: "będzie jak chcesz"..[/quote]

Wiele umieran......to wiele życ, a wiec klania sie reinkarnacja.

Ognie piekielne, hmmmm co sie tam podpieka w tym astralu........Światło sie podładowuje do nastepnego życia aby w ciele doświadczać dalej ?

Danusiu tez wspominasz, że..." Mnie być może i też, ale zbyt dużo to nie pamiętam ze swojego umierania "......a wiec nie masz pamięci tego, weszłąś z czysta karta, ale Twoje doświadczenia dają Ci wiele do myślenia ....dlaczego i w jakim celu spotyka to co spotyka Cie tu.......to takie wspomnienia, że coś jest na rzeczy o czym pisze Zbyszek .

Lecz ja jestem przeciwna OOBE i szukania tam podpowiedzi....astral to nie miejsce dla ciał a po coś w nie weszliśmy .

I właśnie ta wypowiedż o ogniu piekielnym mnie w tym utwierdziła ze dobrze czynie nie szukajac tam infa.

W tych " wielu zyciach" gramy różne role i dlatego danut masz racje piszac ze nasze słowa, decyzje mają wplyw na kolejne " zycie " .

Wymiana zdań ktore pozwajaja nam wiele zrozumiec i w kocnu poznac " prawde " sa zawsze na " miejscu" .
JAM JEST Światłością Serca - Saint Germain
Awatar użytkownika
Zbyszek
Homo Infranius Plus
Posty: 901
Rejestracja: wt cze 01, 2010 6:49 am
Kontakt:

Re: Życie po życiu

Post autor: Zbyszek »

Uf , ale nieporozumienia wkradają się w nasze teksty. Ile przypuszczeń i mylnych wniosków. Wyszło, iż nic innego nie robię, tylko gdzieś latam po piekle i wtykam swojego nochala w odwieczne tajemnice. Uuu jestem niewinny!!!

W czasie wspólnych ćwiczeń na zlotach, udawało się nam w czasie medytacji, dotykać parterów eksperymentu wirtualnym ciałem. Wyobrażaliśmy sobie, iż łapiemy ich za ręce, lub dotykamy rożnych ich części ciała. Czym to robiliśmy? Wlasciwie niczym konkretnym. Wyobrażaliśmy sobie siebie poza ciałem fizycznym, wykonujących rożne czynności, pragnąc kogos gorąco dotknąć. A teraz złap pana X za ucho, teraz pogilgaj po nosie. Co wychodziło nam z tego? A to, iż te osoby odczuwały wyraźne dotkniecie w tej części ciała a nawet postrzegały przy sobie obrazy dotykajacej ich osoby. O teraz mnie ktoś pocałował w policzek, krzyknęła raz koleżanka. Ha to był Misza, przyznał się rozbawiony. Potrafimy dzięki wyobraźni wysunac z siebie nasze wirtualne ciało i nadac mu jakiś cel. Wsparte naszymi pragnieniami, przy powstrzymaniu ruchu ciałem fizycznym, szybowało w przestrzeni docierając do celu, bez względu na odległość. Ten myszkujący twory na zewnatrz ciała fizycznego, najczęściej nazywają ludzie myślokształtem, tworem przypominającym halucynacje.

Czy one istnieją rzeczywiscie?

Interpretacja duchowych zjawisk, byłaby stosunkowo prosta, gdyby nie to, iż posiadamy ciał więcej. Mamy nawet takie ciało, bez którego nie jest możliwa analiza. W tym właśnie jest problem dla obserwującego je śmiałka, gdyż gdy ono z nas się wysunie, nie da się już czegokolwiek obserwować. Wola się nam zwiesi i umysł odmówi posłuszeństwa, topiąc w uśpionej swiadomosci. Sprawcą połączeń telepatycznych jest ciało mentalne. Gdy ktoś ze znajomych je skieruje w nasza stronę, to odczuwamy czyjaś myślową obecność, rozpoznając nawet zawartość jego myśli. Za sugestie ruchu, wykonania jakiejś czynności, odczutej jak wewnętrzna potrzebę, wspartą planowaniem w wirtualnej przestrzeni, winne jest połączenie z kimś ciałem astralnym.

Czy jest to niebezpieczne? Ah, to kolejne pytanie zatroskanej matki, wypierającej własne części, właśnie w momencie stawiania takiego pytania. Za jej zatroskaniem skrywa się duchowy mechanizm, opiekuńczej penetracji, w czasie której szybuje ona myślami do dziecku. Właśnie w takich okolicznościach występuje spontaniczne wyparcie ciał niefizycznych,- wysłanie osobistego szpiega, dziarsko przemierzającego przestrzeń, dostarczającego po powrocie do ciała fizycznego upragnionych informacji.

Korelacje ciał niefizycznych, ich spontaniczne rozdzielanie się jak ich same twory, towarzysza nam od zawsze, będąc odpowiedzialnym za przezywane przez nas zmiennych stany swiadomosci. W codziennym życiu mamy coś jak ?suwak swiadomosci?, umożliwiający nam przetaczanie się nasza uwaga w kolejne ciała, bez jakiegokolwiek oobe, czy tym podobnych, wywołujących strach zjawisk. Koncentrując się na rożnych aspektach naszego umysłowego życia, dostrajamy się do tych ciał, będących częścią własnego środowiska. Znaczy to, iż ciało astralne tkwi w planie astralnym a ciało mentalne w planie mentalnym. Dostrajając się do nich wyostrzamy w umyśle ta sferę umysłu, do którego to ciało należy.

Możemy ze wzmocniona silą wtedy odczuwać, lub zając się wyłącznie planem myślowym, odcinając od emocji.

Gdzie są te astrale i mentale i gdzie się te ciała znajdują?

One tkwią w nas,- jak zamoczona w wodzie gąbka. Znaczy, iż te plany przenikają przestrzen, nasz świat fizyczny, stanowiąc jego kolejne wypełnienie. Ile jest takich planów aktywnych dla jazni planow nie wiemy. Jesteśmy jedynie w stanie rozpoznać do których nasza jaźń jest przytroczona, wręcz jak tornister do pleców.

Sporo osób opuszcza ciało fizyczne, dając się uprowadzić,- wnikając jaźnią w tak wędrujące ciało niefizyczne. W zależności od tego, do jakiego ciała się dostroją, to obudzą się w astralu lub mentalu, lub nawet w jeszcze wyższych warstwach świadomego wieloświata. Ograniczenie pobytu poza ciałem fizycznym jedynie do astralnego planu jest sporym nieporozumieniem, wynikającym z barku znajomości duchowych zjawisk. Pobyt poza ciałem przyrównać można do zapałek w reku człowieka. Można wzniecić dzięki nim ogień pod kościołkiem z zimna zupa jak i przypalać nimi włosy w nosie. Co zrobimy, zależeć będzie od naszej dojrzałości duchowej.

Jak się maja niefizyczne ciała do mózgu i jak wpływają na nasza ewolucje, następnym razem. Domyślam się iz sceptyczny czytelnik oczekuje więcej przykładów, przedstawiających to duchowe zjawisko w prostszy i czytelniejszy sposób, trwałoby to jednak dla mnie zbyt długo, zmuszając do wielogodzinnego pisania. [quote name='Maria' post='96572' date='22 kwiecień 2012 - 12:09']Lecz ja jestem przeciwna OOBE i szukania tam podpowiedzi....astral to nie miejsce dla ciał a po coś w nie weszliśmy .

.[/quote]



Czas się unowocześnić i warto przygotowac na smierc po smierci, na budzenie w kolejnych, pozostalych cialach. jeje.)))
Ostatnio zmieniony pn kwie 23, 2012 9:30 am przez Zbyszek, łącznie zmieniany 1 raz.
ash_nazg_durbatuluk
Początkujący
Posty: 1
Rejestracja: sob kwie 28, 2012 11:46 am
Kontakt:

Re: Życie po życiu

Post autor: ash_nazg_durbatuluk »

Dane jest nam raz umrzeć, a później sąd, po sądzie niebo lub piekło. Tak jest według mnie, to, że świadomość po śmierci istnieje jest sprawą indywidualnej wiary. Co do formy to napisano o tym z miliard książek, stoczono sporo wojen, wielu ludzi zginęło i pewnie wielu jeszcze zginie, mimo to lubię dyskusje o tych sprawach, byle nie z konserwatystami :D . Nie można być też pewnym co do sfery astralnej czy NDE, możliwe, że to tylko wytwór mózgu, nic nie jest przesądzone ani udowodnione, pozostaje nam tylko wierzyć.
Awatar użytkownika
ciekawska
Infrzak
Posty: 46
Rejestracja: pn maja 14, 2012 10:28 am
Kontakt:

Re: Życie po życiu

Post autor: ciekawska »

[quote name='flawionek' post='46780' date='27 grudzień 2008 - 12:07']Życie po Życiu to strefa ludzkiej świadomości, w którą wchodzimy podczas opuszczania świata fizycznego w momencie śmierci fizycznej.



Jest to także strefa, w którą wchodzimy podczas snu. Fizycznie żywe istoty ludzkie mogą nauczyć się świadomie wchodzić "TAM" w celach odkrywczych. Chyba lepszym sformułowaniem na opisanie Życia po Życiu, jest stwierdzenie, że skupiamy swoją uwagę poza światem fizycznym. Fizycznie żywi ludzie nie opuszczają na prawdę świata fizycznego, by zwiedzać inne, lecz po prostu uczą się skupiać swoją uwagę poza nim. Istnieją obszary niefizycznego świata, które zaludnione są przez istoty ludzkie, które nie są już fizycznie żywe. Te obszary są znane jako Świat Niefizyczny.[/quote]



Nie wiem czy śmierć fizyczna istnieje. Być może tak, być może nie. Na pewno jednak istnieje śmierć biologiczna. I to z nią wiążą się nasze rozterki.



Światy niefizyczne też nie istnieją. Fizyka opisuje z pomocą matematyki rzeczywistość, więc skoro spekulacyjnie i matematycznie włamujemy się do tych poza czasprzestrzennych światów, a także na głębsze (kwantowe) poziomy rzeczywistości i jeszcze głębiej (do bezczasowej czyli wiecznej osobliwości początkowej) to już zaczynają być one fizyczne.
Ostatnio zmieniony sob maja 19, 2012 8:55 am przez ciekawska, łącznie zmieniany 1 raz.
Awatar użytkownika
ciekawska
Infrzak
Posty: 46
Rejestracja: pn maja 14, 2012 10:28 am
Kontakt:

Re: Życie po życiu

Post autor: ciekawska »

[quote name='arkadjusz' post='96381' date='15 kwiecień 2012 - 23:42']Czynnikiem, który pozwoli nam dotrzeć na koniec naszej duchowej wędrówki jest pragnienie miłości. Dusza z natury nic nie jest w stanie uczynić bez miłości.[/quote]

Dusza nic nie jest w stanie uczynić bez miłości? Oj, chyba jest. Potrafi przecież zatrzymac się w czasoprzestrzeni i dokonywać rozrachunków z żywymi. Znamy takie relacje choćby z NDE czy procesów, w których media wskazywały sprawcę.
arkadjusz
Infrzak
Posty: 40
Rejestracja: czw kwie 12, 2012 5:20 am
Kontakt:

Re: Życie po życiu

Post autor: arkadjusz »

[quote name='PASTOR' post='96449' date='17 kwiecień 2012 - 15:42']Arkadjusz...Dusza czuje obrzydzenie do ciała? Nie jest tak do końca weźmy po uwagę fokus 27 wdł monroe, czyli tak silna więź człowieka z ciałem, żę jego dusza nie może opuścić ciała i w nim zostaje na dłuższy czas. Pierwsze słyszę o obrzydzeniu duszy do ciała, to ciało w końcu dało duszy pewne nowe doświadczenia i to ciało jest ważne dla duszy... Skąd te teorie? Możesz jasniej?[/quote]

Wybacz, że z tak długą zwłoka odpisuję, ale umknęło mi wcześniej to pytanie.

Tak, dusza czuje "obrzydzenie" do ciała. Słowo "obrzydzenie" nie jest tu właściwe, bardziej pasowałoby "niechęć". Dlaczego tak się dzieje? Dusza w swojej naturze jest wolna, lekko, niezależna. Ciało jest dla mnie pewnym ograniczeniem. Czymś co nie pozwala jej na swobodną wędrówkę. Moment uwolnienia uszy z ciała, czyli moment śmierci jest dla duszy chwilą prawdziwej radości. Niechęć ta wiąże się własnie z tym "zniewoleniem". Odrzucam Cie, bo mnie ograniczałeś, zniewoliłeś, nie pozwoliłeś wzrastać. W dodatku ciało nie ma przyjemniej konsystencji. Szczególnie w momencie wychodzenia. Jest ono zimną, obślizgłą mazią. Dusza pragnie jak najszybciej wyjść z ciała i udać się w stronię tego tunelu.

Skąd ta teoria? Powiedzmy, że z własnej interpretacji. Nikogo nie przymusza do uznania tego za bezwarunkową prawdę. Wyrażam po prostu własne zdanie.



Warto przy tym temacie poruszyć w ogolę temat śmierci. Jest on niesamowicie ważny oraz temat długości życia. Jak to się dzieje, że jedni dożywają setki, a drudzy umierają tuż po urodzeniu. Jeśli jednak gdzieś na forum taki temat został poruszony to mnie poprawcie.
Nie boję się śmierci, uczę się nie bać życia.
arkadjusz
Infrzak
Posty: 40
Rejestracja: czw kwie 12, 2012 5:20 am
Kontakt:

Re: Życie po życiu

Post autor: arkadjusz »

Odwołuje się to bardziej do mądrości ludowych: "złego diabli nie biorą". Może na długość życia winno się patrzeć odwrotnie? W dzisiejszym świecie podejmuje się liczne starania czy nawet zabiega o to by żyć jak najdłużej, a może kluczem do tego wszystkiego nie jest długość, a sens istnienia? Może ktoś kto w wieku 21 lat posiadł wiedzę, po którą przyszedł na ten świat i np zginął w wypadku, a ktoś inny te samą wiedzę posiądzie dopiero po 90. Uważam, że nie należy traktować wszystkich jednakowo. Szczególnie jeśli podejmujemy się tematu śmierci czy też ludzkiej wędrówki.
Nie boję się śmierci, uczę się nie bać życia.
Awatar użytkownika
observator
Infranin
Posty: 272
Rejestracja: śr mar 07, 2012 2:35 pm
Kontakt:

Re: Życie po życiu

Post autor: observator »

W przeciwieństwie do większościowego poglądu uważam że człowiek jest duszą nierozerwalnie spojoną z ciałem, a nie duszą w ciele. Nie ma w sobie nic nieśmiertelnego, inaczej żyłby wiecznie i nie podlegał procesowi starzenia i śmieci. Tymczasem zarówno jego psychika jak i ciało podlegają, narodzinom, wzrostowi, dojrzewaniu, następnie starzeniu, osłabieniu i niewydolności. Nawet Biblia mówi o tym wyraźnie, ale ten zastarzały pogański błąd z przed wieków zagnieździił się między ludźmi i trwa w ich mentalności do dzisiaj. Jestem przekonany do tego że w chwili śmierci zasypiamy bez marzeń sennych i nic nas nie łączy ze sprawami które dzieją się pod Słońcem, ani gdziekolwiek indziej. Przykład Łazarza jest tego dowodem, bo nie miał świadomości tego co się z nim działo gdy zmartwychstał. Chrystus określił to snem, S.T. nazywa śmierć podobnie. Nie widzę pewniejszego źródła informacji w tej sprawie, natomiast.
Ostatnio zmieniony pn cze 04, 2012 9:25 am przez observator, łącznie zmieniany 1 raz.
ODPOWIEDZ

Wróć do „ŻYCIE PO ŻYCIU & NDE”