Muszki owocowe - teleportacja?

[robertcb]

Biorą się dosłownie znikąd gdy jakiś owoc dłużej poleży.

Jakoś nie przemawia do mnie twierdzenie, że są poukrywane w mieszkaniu i

pojawiają się nagle, gdy tylko poczują zapach rozkładających się owoców.

Gdyby tak było - zawsze by się je kiedyś zauważyło, nawet gdy nie ma owoców.

Proponuję doświadczenie.

Umieścić w małym słoiczku tak do połowy np kawałki nadgniłych skórek bananów,

pomarańczy, jabłka,

wieko słoiczka przykryć bardzo drobną siatką, na tyle drobną, by niemożliwe

było przeciśnięcie się nawet najmniejszej muszki, a siatkę szczelnie

przymocować i przywiązać, np mocną gumą.

następnie słoiczek włożyć do dużego słoika, i ten słoik też przykryć tą

siatką w ten sam sposób. Słoik ustawić gdzieś w mieszkaniu w temperaturze

pokojowej.

Zapach będzie się wydostawał, a muszki się nie przedostaną.

Jeżeli po jakimś czasie, np kilku tygodniach gdy resztki owoców zaczną gnić

- pojawią się muszki nie tylko w małym, ale także dużym słoiku - to znaczy

że się skądś teleportowały, bo nie mogły się dostać ani z zewnątrz, ani z

resztek owoców.

Jeśli ktoś ma kamerę zdolną rejestrować obraz przez tak długi czas

- też można ją wykorzystać.

[nyhylo]

Hehe, nieźle wymyślone, nie powiem... Eksperyment obmyślony perfekcyjnie! :brawo

Muszki raczej się nie teleportują, ale sama wiele razy się zastanawiałam: SKĄD TO SIĘ BIERZE? Zima czy lato, a one są...

Naprawdę, szacuneczek za wymyślenie .

[robertcb]

Niedawno był opublikowany artykuł o teleportacji DNA

http://kopalniawiedzy.pl/DNA-Luc-Montagnie...acja-12284.html

Więc jeśli to prawda, to czemu nie mogło by być tak z muszkami?

To by wyjaśniało, dlaczego się tak znikąd pojawiają.

[nyhylo]

Hmmm... Wydaje mi się, że często sami je przynosimy do domu - na owocach, warzywach. Są maleńkie, zatem ich jaja wręcz mikroskopijne i nie widzimy ich gołym okiem... Tak mi się wydaje. Bo gdyby naprawdę się teleportowały... wydaje mi się, że są przebadane "na wskroś" - przecież to dzięki tym muszkom znamy genetykę...

[Katarzyna_1]

Robert,

świetny ten Twój post, eksperyment oczywiście przeprowadzę w zaciszu domowym. Ale wcale nie jest mi do śmiechu, bo te muszki owocówki, to taki sygnał do zaprzestania przeze mnie pisania na forum. Boję się, że za chwilę pojawi się tu profesor od muszek pan Stefan N. , a ja na sama myśl o nim dostaję dreszczy, brrr.

Serdecznie Wszystkich pozdrawiam.

[robertcb]

Fragment z książki Viktora Farkasa "Poza granicami wyobraźni":



"

Punktem wyjścia do badań Sandersona było znane dzieło Eugene'a Marais Dusza

białej mrówki. Wspomniano tam mimochodem o kilku osobliwościach, które dzieją się

niezauważane w ogromnych budowlach tnących liście mrówek z rodzaju Atta. Być może

także w innych społecznościach mrówek i termitów, kto wie.

Na początku wszystko wydaje się dość znajome, jak w naukowym dziele lub

przyrodniczym filmie Walta Disneya: odbywszy lot godowy, nieodzowny do reprodukcji,

królowa mrówek Atta traci skrzydła. Królowa i król wspólnie kładą kamień węgielny pod

jeden z tych kopców mrówek, jakie bardzo często można znaleźć na przykład na sawannie

Afryki Południowej. Tytaniczne dzieło kończą niezliczone miliony pilnych sześcionożnych

robotnic. Wokół nieruchomej teraz królowej rośnie ogromna budowla pełna korytarzy. Ona

sama spoczywa bez ruchu w swojej komorze, jednocześnie jej ciało, z wyjątkiem głowy,

nieustannie rośnie. Kiedy królowa nie mieści się już w swoim pałacu, jej niestrudzone dzieci

budują drugie, większe lokum, do którego się przenosi. Tylko -jak to robi? Musimy tu nieco

zagłębić się w szczegóły.

Ściany pierwszego pomieszczenia, w którym królowa wiedzie swoje spełnione życie,

polegające wyłącznie na jedzeniu i składaniu jaj, nie są wykonane z miękkiej gliny, ale

materiału twardego niczym beton. Człowiek może go rozbić tylko silnymi uderzeniami młota,

oskarda czy podobnych narzędzi. Królowa jest więc szczelnie zamknięta, można powiedzieć,

zabetonowana. Jedyne małe otwory, jakie prowadzą do jej celi, służą do dostarczania

pożywienia, a także usuwania wydzielin i wszystkich złożonych jaj. Komora królowej ma

często wielkość orzecha kokosowego, choć jej kształt jest nieco bardziej podłużny. Twarde

jak kamień ściany osiągają grubość od 7 do 8 cm.

Specjalistom badającym mrówki znany jest pewien proces, którego dość dziwna cecha

chyba uszła ich uwagi. Standardową techniką obserwacji mrówek jest metoda "przekroju

mrowiska". Z największą ostrożnością usuwa się jedną ze ścian królewskiej komory i

zastępuje ją szklaną szybą. Teraz można obserwować nieruchomą matkę mrówek. Przy

stosowaniu takiej procedury nie dzieje się nic nadzwyczajnego. Wszystko odbywa się zgodnie

z oczekiwaniami, królowa otrzymuje pożywienie i składa jaja. Jeśli obserwuje się ją dość

długo, to ogromny owad w końcu zdycha, a jego ciało zostaje rozkawałkowane i usunięte

przez mrówki robotnice.

Jeśli badacze przerywają podglądanie, zakrywając szklaną płytę i zwracając owadowi

na krótko jego prywatność, to nierzadko dzieje się coś osobliwego: królowa mrówek Atta

znika. Jak należało się spodziewać, społeczność naukowa niebawem znalazła wytłumaczenie

tego faktu: kiedy nie prowadzono obserwacji, mrówki robotnice zabiły królową,

rozkawałkowały jej ciało i wyniosły z mrowiska.

W tym klarownym obrazie, jaki tworzy beztroski racjonalizm, jest co prawda pewien

rys sprzeczność, na którą natrafili Ivan T. Sanderson i jego żona Ałma, asystując w 1938 r. dr.

D. C. Geijskesowi przy zwalczaniu termitów w Surinamie. Naukowiec ten opowiadał o

kilkakrotnie przeprowadzonym dziwnym eksperymencie, który od tego czasu powtarzali

także inni. Jego główna myśl jest niezwykle prosta: po przekrojeniu mrowiska, zanim komora

zostanie ponownie uszczelniona szybą, królową trzeba oznaczyć. W tym przypadku znany

nam już dalszy ciąg zdarzeń (zasłonięcie szyby -królowa znika w fazie, gdy nie jest

obserwowana) miał swoją groteskową kontynuację. Dr Geijskes i jego zespół zaczęli

mianowicie otwierać najbliższe kopce mrówek; i kto by się spodziewał -w jednym z nich

znaleźli "swoją" królową. Ogromny owad spoczywał w nowej celi, jedząc z apetytem

dostarczaną żywność i składając jaja. Betonowe ściany nowego domostwa zostawiały mu

równie mało miejsca jak w starym mrowisku, a na nieforemnym ciele połyskiwały wyraźnie

znaki wykonane farbą.

Jeśli zachowamy chłodne spojrzenie na ten jeżący włos na głowie fenomen, to okaże

się, że z punktu widzenia przetrwania gatunku ma on sens. Królowa mrówek jest ważna dla

życia plemienia. Gdyby faktycznie mogła się ona drogą teleportacji przenosić z mrowiska do

mrowiska, stanowiłoby to optymalną ochronę dla tej niezastąpionej producentki jaj. Mimo to

taka wersja wydarzeń nie jest już możliwa do przyjęcia dla klasycznych naukowców.

Matematyk dr Martin Kruskal -pionier badania czarnych dziur -prowadził

korespondencję z Ivanem T. Sandersonem. Napisał między innymi: "Sądzę, że jestem otwarty

na nietypowe koncepcje, ale muszę przyznać, że wzdragam się na myśl o teleportacji

mrówek. Moim zdaniem istnieje mniej fantastyczne wyjaśnienie. Być może rozmiary

królowej są efektem nagromadzonego w jej ciele pokarmu niezbędnego do produkcji jaj. Jeśli

komora ulega przecięciu przez naukowców, to robotnice przenoszą w bezpieczne miejsce

matkę przedłużającą ich gatunek. Nie zabijają jej, ale otwierają ciało, po czym je

?rozładowują?. Nabrzmiały brzuch królowej przypomina teraz pusty worek, i owada można

przez jeden z małych otworów przetransportować do innej komory, gdzie wszystko zaczyna

się od początku. Jak mi się wydaje, proces ?rozładowywania? królowej był zawsze fałszywie

interpretowany jako zabijanie jej przez robotnice i dzielenie ciała na części. Myślę, że moja

hipoteza wystarczająco wyjaśnia dane wynikające z obserwacji".

Sanderson zareagował nie bez cynizmu na tę argumentację, która jest wprost

modelowym przykładem starań o znalezienie naturalnego wytłumaczenia. Oto kilka linijek z

jego listownej odpowiedzi:

"Zamiast się wzdragać na myśl o teleportacji, niech Pan lepiej zainteresuje tym

fizyków. Cenię sobie każde racjonalne wytłumaczenie jakiegoś zjawiska, uważanego dotąd za

niewytłumaczalne. Także i mnie nurtują wątpliwości w odniesieniu do ITF ("instant

transference" -teleportacja), ale jeśli nie nasuwa się żaden inny realistyczny wniosek, to

muszę formułować odpowiednie przypuszczenia, powtarzam: przypuszczenia.

Pańska interpretacja działa na moją duszę biologa równie zbawiennie jak atak malarii.

Przede wszystkim królowej trudno byłoby przecisnąć przez jeden z otworów choćby tylko

głowę i górną część tułowia; nawet na to są za małe. Wspominam o tym tylko na marginesie.

Pomysł, aby z owada po prostu wypuścić powietrze, przenieść go jak pusty worek gdzie

indziej i na nowej kwaterze z powrotem napompować, wydaje mi się logiczny i praktyczny

zapewne tylko z punktu widzenia ?mrówek-nazistek?. W rzeczywistości królowa jest jeszcze

większa, niż nam się wydaje, a ponadto jej ciało jest wypełnione jajami. Ostatecznie nie jest

niczym innym niż maszyną do ich produkcji. Jeśli więc zrobić otwór w tym wydętym jak

balon ciele, zaczną zeń wydobywać się całe sterty jaj. Nie bacząc na to, przenosi się królową

do innej komory, gdzie jej nędzne pozostałości z powrotem się zaszywa (w czym mrówki

mają szczególne umiejętności), a na zakończenie nadmuchuje. Jakby nic nie zaszło, można

teraz przystąpić znów do jej karmienia, a ona może nadal składać jaja. I wszystko to się

odbywa w ciągu pięciu minut".

Sarkastyczna opinia Sandersona trafnie charakteryzuje zasadniczą słabość niejednej

sztucznej próby racjonalnego wyjaśnienia, cokolwiek byśmy sądzili o teleportacji wśród

mrówek.

"



Czyli słynny w fizyce kwantowej efekt obserwatora.

Patrzysz - nic się nadzwyczajnego nie dzieje,

nie patrzysz - królowa się teleportuje do innego kokonu.

Może kot Schrodingera też mógłby się teleportować? ;-)

[Katarzyna_1]

Robert, super ciekawostka. Jeszcze raz pozdrawiam. i uciekam, bo tym bardziej on sie tu pojawi. Dzięki

[danut]

Bardzo ciekawe, no i jak to w końcu jest- teleportują się, czy nie? :rolleyes: Może tak jak dzieki muszce owocówce wyjaśniono genetykę, tak dzięki mrówkom tez coś się wyjaśni, no i nawet pamiętam podawane tu mrowisko swojego czasu ku wytłumaczeniu jednej z teorii

[Arek 1973]

Eksperymenty bardzo lubię.

Robercie, czy zrobiłeś ten eksperyment?, Jeżeli tak to po jakim czasie pojawiły się te muszki?

[robertcb]

Nie zrobiłem, gdyż nie mam póki co odpowiednio drobnej siatki.

Jak tylko będę ją miał to zrobię.

Ale w teorię samorództwa nie wierzę,

jakoby DNA czy tym bardziej owady mogły powstawać

spontanicznie i samoistnie z gnijących owoców czy fermentującego wina.

Nigdy też nie widziałem momentu wykluwania się z jaj,

jesli takowe miałyby być złożone na owocach,

natomiast zawsze to były od razu dorosłe muszki.

Muszka jest na tyle duża, że jeśli faktycznie wykluwały by się z larw,

znajdujących się na owocach,

to powinniśmy zaobserwować je na jakiś czas przed wykluciem.

Larwy w stadium końcowym musiałyby być niewiele mniejsze niż dorosły owad,

a więc doskonale widoczne gołym okiem.

Tymczasem nic takiego nie ma miejsca...