Zagadka synchroniczności i przykłady w waszym życiu

[aro45]

Franciszek kreuje się na lepszego od innych, swoją ubogoscia a i owszem to urzeka ludzi, Polacy powinni go zlinczować, przecież to Wojtyła był "świętym" człowiekiem. To oszuści. Lemanski, niby taki wojownik a namawia do spowiedzi , oszust celebryta. Z innej beczki , dlatego napisze to tutaj bo starych wątków prawie nikt nie czyta. Temat płaskiej ziemi. Nie nie jest płaska, byłem w wojsku na radarach, nad moja jednostka był korytarz powietrzny i każdy przelot samolotu był zgłaszany do Krakowa a oni do Warszawy. Widziałem światła samolotów ladujacych na Węgrzech a radary już ich nie widziały. Stały na wzniesieniach, krzywizna ziemi , nie pozwoliła im widzieć dalej niż 300 kilometrów

[danut]

aro45 - W zagadce synchroniczności chodzi o to, że kłamstwem, podstępem nie da się wyprowadzić rzeczywistości na prostą, zło pociąga wtedy za sobą zło i wszystko idzie w kierunku zagubienia się w coraz większym chaosie, stwarza uciążliwości i oddalania się od prostoty rzeczy. Tworzą się nowe odgałęzienia, które niosą za sobą nowe konsekwencje i bardzo często sięgające bardzo daleko w czasie i niedotyczące tylko osób zaangażowanych czynnie w rozpoczęte działania. Gdyby nie było tej ścisłej zależności  wszystkiego ze wszystkim nie musielibyśmy walczyć o wybór najlepszego kierunku i każdy żyłby sobie na własne konto. Niestety tak nie jest, żyjemy w sieci takich zależności, z których ucieczki nie ma, ale potrzeba tylko rozplątać sitowia z kół rowerowych aby rzeczywiście móc ruszyć w drogę dalej. Następna sprawa - fałszywe przepowiednie i próby kreowania nam rzeczywistości- a olej to, największą wartość ma nasze  osobiste pojmowanie sprawy, od Ciebie zależy to co przyjmiesz za prawdę i komu pozwolisz się i w co wkręcić, każde słowo i myśl cudza ma na ciebie oddziaływanie, ale tylko wtedy, gdy sam ją do siebie przyjmiesz. Przepowiednie się sprawdzają - czy najczęściej rzeczywistość po czasie jest naginana do owych przepowiedni?? - I nad tym warto się zastanowić, czy słusznie rozpoznajemy prawdę.. trzymamy się jej, czy uciekamy w wyobrażenia..?

[aro45]

To tak jak z małym kłamstwem,które może napędzić spiralę i doprowadzić do tragedii. Odnośnie spirali zła, mogę się tylko domyślać bo namna szczęście nie doświadczyłem tego. Oglądając wypadki motocyklowe, zacząłem się zastanawiać czy faktycznie nasza śmierć jest w jakiś sposób zaplanowana. Chodzi mi o to ze np.jest tylko jedno drzewo i ktoś w nie trafia. Zaczynam zastanawiać się nad śmiercią i zaczynam się jej bać.

[zaczarowany.patefon]

Miałam wielokrotne doświadczenia tego typu, ale szczególnie zapadło mi w pamięci jedno:Dzień przed nagłą śmiercią ojca (miałam 12 lat) moja matka przyszła mnie odwiedzić (mieszkałam u dziadków). Była ubrana w czarną spódnicę i czarny sweter, a ja powitałam ją w drzwiach takim tekstem (wypowiedzianym zupełnie nieświadomie): " Wyglądasz, jakbyś już była w żałobie", rodzina spojrzała na mnie i zwrócili mi uwagę, żebym przestała takie rzeczy wygadywać. Na drugi dzień przed południem dostaliśmy informację, że rano mój ojciec zmarł nagle na zawał, więc moja matka dzień później faktycznie była już w żałobie.

[AnusMundi]

Gdzieś słyszałam ciekawą analogię:Stoisz na dworcu kolejowym i rozglądasz się dookoła. Do twojego pociągu pozostało jeszcze nieco czasu, więc obserwujesz otoczenie. Spoglądając na stacyjny zegar zauważasz, że pociągi przyjeżdżają wtedy, kiedy wskazówki tego zegara są w określonym położeniu. Nie wiedząc czym jest zegar mógłbyś wtedy stwierdzić, że to wskazówki tego urządzenia sterują pociągiem lub odwrotnie. A przecież między jednym a drugim nie zachodzi bezpośredni związek. Oba urządzenia (zegar i pociąg) wskazują po prostu upływ czasu.W podobny sposób zdarzenia składające się na synchroniczność mogą nie być w prostym związku. Chodzi raczej o jakieś powiązania wyższego stopnia, których te zjawiska są jedynie oznaką.

[Katarzyna_1]

<blockquote class="ipsBlockquote" data-author="AnusMundi" data-cid="116185" data-time="1408341576">Gdzieś słyszałam ciekawą analogię:Stoisz na dworcu kolejowym i rozglądasz się dookoła. Do twojego pociągu pozostało jeszcze nieco czasu, więc obserwujesz otoczenie. Spoglądając na stacyjny zegar zauważasz, że pociągi przyjeżdżają wtedy, kiedy wskazówki tego zegara są w określonym położeniu. Nie wiedząc czym jest zegar mógłbyś wtedy stwierdzić, że to wskazówki tego urządzenia sterują pociągiem lub odwrotnie. A przecież między jednym a drugim nie zachodzi bezpośredni związek. Oba urządzenia (zegar i pociąg) wskazują po prostu upływ czasu.W podobny sposób zdarzenia składające się na synchroniczność mogą nie być w prostym związku. Chodzi raczej o jakieś powiązania wyższego stopnia, których te zjawiska są jedynie oznaką.</blockquote>"Zatrzymać czas", "Ocalić od zapomnienia" - takie mną wstrząsały myśli kiedy wskazówki zegara dworcowego (usytuowanego na zewnątrz dworca) najpierw się zatrzymały, a później zaczęły się cofać - to było przed 26 laty. Świadkiem był mój mąż, więc to nie żadne zwidy były.  Później w pociągu (podmiejskim wzdłuż wybrzeża Bałtyku) zauważyłam kobietę w pięknej kolorowej, całej w kwiatach sukni. Niby śpiącą z wielkim nieprawdpopodobnym w ówczesnym czasie zegarku na ręku. Patrzyłam na ten zegarek niczym sroka w gnat, Patrzyłam także na tę kobietę, dziwnie nierealna była, a jednak była.  Zresztą wiele osób w tym pociągu wydawało się, że śpią. PS "Zatrzymać czas", "Ocalić od zapomnienia" to filmy, które istniały w latach 80-tych ub.w.  Byłam wcześniej w ich posiadaniu (służbowo oczywiście). Cieżkie taśmy filmowe w metalowym okrągłym pudle. Nie bardzo pamięam czy je oglądałam, ale raczej tak, z tym że treści nie pamiętam. Na YT tych filmów  nie ma, a może ktoś z Was znajdzie?

[danut]

Film "Ciekawy przypadek Benjamina Buttona" zaczyna się symbolicznym cofaniem wskazówek zegara - film opowiada o tym jak człowiek rodzi się jaki osiemdziesięcioletni staruszek i stopniowo młodnieje.. Mocno psychologiczny, odnoszący się do znaczenia czasu w naszym życiu.AnusMundi - zdarzenia składające się na synchroniczność nie są w prostym związku, tu zajmujemy się tymi niezwykłymi jakich nie da się dopiąć do stwierdzenia zbieg okoliczności, przypadek i jakie wymuszają u nas zadumę nad tym, że nasza rzeczywistość nie jest tak oczywista jakby nam mogła się wydawać, a wydaje się być wycinkiem wpływów innych rzeczywistości, innych powiązań poza doczesne jakie znamy.

[aro45]

Witam, najpierw opisze Kostarykanke, w temacie tego wątku czyli zbiegów okoliczności , też mam " doświadczenia" . Mój kolega z klasy był zagorzałym harcerzem, rajdy itp .to był jego żywioł, należał do zastepu śpiewaków ha ha.jednak do tematu, zapalal chęcią bycia btv rzymskokatolickim oszustem. Wyjechał do Kostaryki "nauczać " oszuści potrzebowali na sile cudu Jana Pawła i tam go odnaleźli. Przywwiózł..ta oszustke do nas, ksiądz wzywał o darydla niej. Orkiestra," dzieci se szkoly se sztandarami, dyrektor i dyrektorka szkoły w pierwszych ławkach!!!! A ona chodziła i zbierała kopert.z prośbami za kasę za jej wstawiennictwo, cyrk, Zalewski się nie umywa!!

[AnusMundi]

aro45 - pozwól, że zapytam: o czym Ty gadasz, Użytkowniku?

[robrep]

Sam nad zjawiskiem synchroniczności zastanawiałem się wcześniej. Nie potrafię znaleźć wspólnego mianownika dlaczego niektóre wydarzenia zdarzają się. Niemniej coraz bardziej zacząłem wierzyć, że jednak niektóre rzeczy zdarzają się i nie jest to ot taki sobie przypadek, tylko można na to jakoś wpływać. Żeby rozważania na czymś oprzeć i co każdy może śledzić można obserwować to co dzieje się w sporcie. Ile razy zdarzają się sytuacje które nawet trudno wymyślić, np piłka ręczna i mecz Polska-Norwegia i pamiętna 1 Wenta. Ogladałem ten mecz i Norwegowie mieli pełno okazji nawet w końcówce żeby trafić w prostej sytuacji i wygrać mecz, ale wszystko rozegrało się w takim dramacie. Tak samo i wiele innych meczów, gdy ktoś gra bardzo słabo cały mecz, a w ostatnich minutach strzela 2-3 bramki i wygrywa mecz, myśle tu np o meczu Borussi 2 lata temu w ćwierćfinale i awans dalej po strzeleniu 2 bramek w doliczonym czasie. Coś takiego to nawet nie 1% szansy że może się zdarzyć. Tak samo jest w życiu codziennym, ktoś stara się jak może i nie wychodzi, a nieraz nic nie robi i nagle bach, dostaje.